Visserij innoveert en vernieuwd verder

Visserij innoveert en vernieuwd verder

De nieuwe Hendrika Jacoba GY-127 voor Klaas van den Berg uit Urk is eind oktober  in de vaart genomen. De kotter is de nieuwste van een doorlopende reeks fly-shooter / twin-riggers afkomstig van Padmos in Stellendam. De flyshootvisserij is een vorm van kustvisserij, een moderne variant op de Deense snurrvod. Deze manier van vissen werd voornamelijk toegepast door de IJslandse, Deense en Schotse vissers. Sinds enkele jaren gebruiken ook diverse Nederlandse en Franse vissers deze techniek. De flyshootmethode is geschikt om door kleine tot middelgrote kotters beoefend te worden. Het is een tussenvorm van de zegen- en trawlvisserij. Een kotter die met de Schotse zegen vist, gaat niet voor anker. Bij de flyshoot houdt de schipper doormiddel van de schroef het schip in de gewenste positie.
Ook bij deze methode vindt de vangst overdag plaats en zorgen de lange lijnen voor het opschrikken van de vis, en doen deze bij het inhalen in het net belanden.

Van den Berg
In de veertigjarige geschiedenis van het vissersbedrijf Van den Berg is dit de eerste nieuwbouwer. De 24,95 meter lange en 8,50 meter brede Hendrika Jacoba vervangt de 40 meter lange bokker gebouwd in 1982 als GO-38. Vanwege restricties door corona werd het nieuwe schip formeel overgedragen op een bescheiden evenement voor familiekring van Klaas op de werf in Stellendam. De GY 127 (GY=Grimsby) heeft weliswaar een Engels registratienummer, maar het bedrijf is sinds het Brexit-referendum statutair in Schotland gevestigd.
Het nieuwe vaartuig is 15 meter korter dan de voormalige boomkorkotter die het vervangt,  is een aanzienlijk geavanceerder vaartuig, en verbruikt door de beperkte lengte ook minder brandstof.

Padmos schrijft op haar Facebookpagina: ‘Gisteren was het dan zover: het vertrek van de GY-127 ‘Hendrika Jacoba’ vanuit onze scheepswerf in Stellendam. Een prachtig project waar we van het begin tot het eind volop van hebben genoten.” 


 

Visserij innoveert en vernieuwd verder

Afscheid en welkom!

Op 5 okt. is in het dagelijks bestuur (en de andere bestuurders via een video call)  afscheid genomen van onze voorzitter Leo Verhart, zoals u reeds eerder in de Spil heeft gelezen heeft Leo besloten om na ruim 10 jaar zijn functie neer te leggen waarvan de eerste jaren als penningmeester en de laatste jaren als voorzitter. I.v.m. Corona was zijn afscheid in de tijd verschoven, op een later moment willen wij middels een drankje gezamenlijk Leo uitzwaaien. Wanneer dit gaat plaats vinden is nu nog onduidelijk. Wij denken in Maarten Broek een goede vervanger te hebben en wensen hem dan ook veel succes binnen ons team.

Beste belangstellende van de VL92 Balder
In het voorjaar van 2018 was ik, zoals dat heet: in between jobs.  Naast het solliciteren had ik uiteraard tijd te over en vond dat ik wel wat aan extra (zie ook persoonlijke feitjes) vrijwilligers werk zou kunnen gaan doen. Voor het algemeen belang, begrijpt u wel…?  Via Bert Otto ben ik toen in contact gekomen met het Museum Vlaardingen, alwaar men opzoek was naar een huismeester. Ik heb daar uiteindelijk voor een periode van 4 mnd. i.s.m. andere vrijwilligers allerlei klusjes verricht. In diezelfde periode raakte ik meer en meer betrokken bij de werkzaamheden aan de Balder. Gaandeweg heb ik toen op de donderdag wat hand en span diensten uitgevoerd.  Tevens vervulde ik de rol van gastheer cq rondleider tijdens evenementen.

Afgelopen winter werd ik door Bert en Aad Schuilenburg gepolst voor een functie binnen het bestuur. Uiteindelijk bleek het om de functie van voorzitter te gaan. Leo Verhart heeft het een aantal jaren met plezier gedaan en vond het tijd het stokje over te geven.  Ik voelde mij uiteraard zeer gevleid en had even tijd nodig om daarover na te denken. De functie heb ik uiteindelijk aanvaard, omdat ik het erg belangrijk vind om een steentje bij te dragen aan het voortbestaan van ons Maritieme erfgoed.

Ik heb er erg veel zin in en zie een taak voor mij. We staan echter aan de vooravond van een aantal uitdagingen. Om er maar een paar te noemen: als gevolg van vergrijzing het aantrekken van “vers” bloed (nieuwe enthousiaste vrijwilligers), transitie van restauratie naar educatie/exploitatie, aantrekken van meer bezoekers en varende gezelschappen en last but not least de perikelen m.b.t. Corona (beperkt aantal bezoekers…) enz. Kortom, we gaan een nieuwe periode tegemoet, maar ik ga ervan uit dat we ons de uitdagingen met gezamenlijk enthousiasme en inzet het hoofd kunnen bieden. Nu even lastig elkaar te ontmoeten, maar hoop jullie snel weer te zien en bij te praten.

Tot dan!

Een aantal persoonlijke feitjes: Ik ben 61 jaar, ben een geboren en getogen Vlaardinger en ben van beroep Accountmaner Sprinklertechniek bij Trigion (onderdeel van Facilicom), heb een dochter van 22 en een latrelatie met vriendin Hester. Hobby’s zijn fietsen, zeilen (lid bij wv de Bommeer), lezen en museumbezoek. Naast de activiteiten bij de VL92 Balder ben ik eveneens vrijwilliger bij Vereniging Midden Delfland. Hier is mij belangrijkste activiteit het werven van nieuwe leden. Bent u al lid?

Maarten Broek is bereikbaar via voorzitter@zeilloggerbalder.com


 

Visserij innoveert en vernieuwd verder

VL.92 als model

Scheepsmodel haringlogger VL92 Balder wordt op schaal gebouwd.

Hans Ekelenburg ( vrijwilliger bij de Balder) bouwt op kleine schaal 1:50 een nauwkeurig scheepsmodel van de haringlogger VL,92 Balder volgens de originele tekeningen. ‘Het vastleggen van een stukje maritiem erfgoed tot in de kleinste details’. ‘Het wordt een model in twee delen grenenhout, twee halve modellen welke later worden gemonteerd in het tonnenruim van de Balder.


Aan de stuurboordzijde met de vleet en aan de bakboordzijde de andere helft met de beug’. Deze vleet en beug worden door hem ook op de schaal gemaakt. Als scheepstimmerman kan Hans heel goed tekeningen lezen, en ideeën hoe het gaat worden ziet hij vooraf al door zijn ervaring. Het is niet zijn eerste model, ‘Vele modellen gingen hier aan vooraf, diverse scheeps- en vliegtuigmodellen heb ik reeds gemaakt met mijn schaaf, lijm en zaagjes’. Hans bouwt zijn model in de werkplaats van de Balder, hij heeft daar zijn eigen hoekje gecreëerd. ‘Er staat gelukkig nu geen druk op, het behoeft niet dit jaar gereed te zijn’. ‘Door de corona hebben wij niet gewerkt in de werkplaats en is alles stil komen liggen, nu wij weer corona proef werken ga ik zo nu en dan weer knutselen’. Hij werkt samen met Wim van de Borden (modelbouwer) waardoor hij zo nu en dan adviezen krijgt.

‘Het model wordt zoals de Balder, in 1912, van de Werf de Jong in Vlaardingen van de helling is gelopen. Ik tuig de Balder volledig op, maak kleine blokken voor de tuigage en zorg dat alles authentiek is’. Hans spreekt zeer gedreven en enthousiast over het scheepsmodel en heeft er vertrouwen in dat het als voorbeeld in het ruim van de Balder een prachtig beeld geeft hoe een logger er met vleet en beug er in vroegere tijden heeft uit gezien.

Hans Bakker


 

Visserij innoveert en vernieuwd verder

Nieuwe toegang Balder

Toen we de informatie kregen dat er plannen waren om een nieuwe stadskraan te plaatsen, een copie van de vorige en die op dezelfde plaats aan de kade zou komen te staan, kwamen we al snel tot de ontdekking dat deze kraan onze gangway behoorlijk in de weg zou gaan zitten en een probleemloze en veilige toegang tot de Balder tot het verleden zou gaan behoren. Het ondereind van de gangway zou onder de staart van de kraan eindigen en niet meer bereikbaar zijn.

We gingen op zoek naar een oplossing, met als uitgangspunt dat de toegang gemakkelijk en vooral veilig moest blijven, eenvoudig te plaatsen en weg te halen moest zijn en waarbij de Balder op zijn eigen plek kon blijven liggen.

Verplaatsen van de gangway was geen optie, allerlei obstructies op het potdeksel van de verschansing zowel als aan dek verhinderden dat. Ook het verhalen van het schip naar voren of naar achteren gaf marginaal resultaat en de 4 m lange gangway inkorten tot 2,5 à 3 m zou de toegang tot het schip onacceptabel steil maken.


De oplossing werd uiteindelijk gevonden in het aanbrengen van een wegneembaar  rond aluminium platform aan de verschansing van de Balder, aan de buitenzijde voorzien van een roestvast stalen ring, waaraan de gangway kon worden vastgehaakt. Hiertoe werd deze laatstgenoemde voorzien sterke roestvast stalen haken. De gangway kan op deze manier haaks op het schip danwel onder een hoek tot zelfs evenwijdig aan de scheepshuid worden geplaatst, zodat de kraan, noch andere obstakels op de kade  niet meer van invloed zijn op de vrije toegang tot de Balder.

Verplaatsbare scepters met daartussen een net garanderen een veilig verblijf op het platform. Al met al een prachtig stukje werk geleverd door het Vlaardingse bedrijf Voscon (u weet wel, van “wat hebben wij niet van metaal gemaakt”).

Bijkomend voordeel is nog dat als in “vreemde havens” de kade of steiger niet al te breed is, de gangway voortaan altijd te gebruiken is.

Nu maar hopen dat we binnenkort weer bezoekers kunnen ontvangen en weer kunnen varen.

Jan Huis
SZB
19-10-2020


 

‘De veertigste traditionele Vlaardingse Visserstrui is een feit’

Gebreid door een groep vaste vrijwilligers voor de bemanning van de haringlogger VL92 Balder te Vlaardingen.

Medio 2015 ontstond door toedoen van Bert Otto  het initiatief om originele visserstruien te gaan breien voor de bemanning van de haringlogger VL92 Balder.
Zodat bij het jaarlijks binnen halen van de nieuwe haring, de diversen vaartochten en bezoeken aan de evenementen merendeels buiten Vlaardingen  de volledige bemanning in Vlaardingse visserstruien aan boord staan.
Bert had bij een evenement in Maassluis waargenomen dat er traditionele visserstruien werden gedragen. ‘Dat kunnen wij in Vlaardingen ook!’

Mede door inspanning van John Boere / bestuurslid evenementen/ werden breivrijwilligers gezocht. Na een oproep geplaatst te hebben in Magazine de Spil was de aanmelding niet groot. Pas na actie van Groot Vlaardingen maart 2018, door Britt Planken was het raak! 13 dames en één heer melden zich aan.  En weldra zat de ‘breiclub’ iedere vrijdagmorgen te breien in Museum Vlaardingen.  Volgens een vast origineel patroon van de Vlaardingse visserstrui, met als kenmerk de horizontale indeling. Dit bestaat o.a. uit vaste banen van golven, zee, visnetten en bliksemschichten. Besloten werd dat op het rugpand VL92 komt te staan.
Door sponsoring werd de originele iets vettige wol verkregen. Er werd volop truien maar ook sokken gebreid. En dit alles op maat voor de betreffende bemanningslid en later de  rondleiders in het museum.
Lange tijd was de groep aanwezig tot dat de Corona dwars ging liggen. Thuis werd menig trui afgemaakt en sinds kort is men weer op vrijdag ochtend, onder strikte regels, aanwezig in Museum Vlaardingen.

Vrijdag 18 september is de 40e  trui om de schouders gehangen van Maarten Bal / bestuurslid, Stichting Zeillogger Balder.  Maarten verraste breister Ada den Hoedt met een fraai boeket. Alle vrijwilligers, bestuursleden van de Balder en rondleiders in Museum Vlaardingen zijn voorzien van de originele visserstrui.  Dit wil niet zeggen dat de club wordt opgeheven, het is juist een vaste gezellige vrienden club geworden. En iedere vrijdag morgen is het tikken van naalden waar te nemen in Museum Vlaardingen.

Hans Bakker
PR-Commissie Stichting Zeilloger Balder.